Aşikar görünebilir ama bence, belki de yaban hayatı fotoğrafçılığında en önemli şey tutku. Afrika’nın büyük kedilerini fotoğraflamayı çok seviyorum; davranışları büyüleyici, onları fotoğraflamak çok ilginç ve tabii ki onları doğal ortamlarında yakalamak nefes kesecek kadar güzel. İşte etkileyici yaban hayatı fotoğrafları çekmek isteyen herkese vereceğim birkaç ipucu.

Nesnenizi tanıyın

Muhteşem çekimler yapmak için, nesnenizi tanımanız gerekir. Farklı kedilerin davranışlarını öğrenmek için saatlerimi harcadım; genellikle bireysel davranışlarını öğrenmek için bir veya iki hayvanı takip etmeye çalışırım.

Örneğin, bir keresinde birkaç gün sol gözünü kaybetmiş bir leoparı takip ettim. Onu takip ederken, görüşü iyi olmadığı için artık avlanamadığını fark ettik. Beslenmek için diğer leoparların öldürdüğü hayvanların etlerini çalıyordu. Sadece bir veya iki bireyi takip etmek, onları gerçekten anlamanızı ve tüm hikayelerini anlatmanızı sağlıyor.

Sabırlı ve kararlı olun

Her gün farklıdır, her şey olabilir. Kamptan hep sabah gün doğmadan çıkarım ve yaptığım ilk iş, takip ettiğimiz hayvanların izlerini bulmaya çalışmak olur. Bazen iz olmaz, bunun yerine dikkat edilmesi ve dinlenmesi gereken işaretler olur. Babunların birbirlerine seslendiğini duyabilir veya garip bir şekilde sessiz, boş bir alan bulabilirsiniz; bunların her ikisi de bir yırtıcının yakınlarda olabileceğini gösteren işaretlerdir. Bir araya gelen bütün bu şeyler önemlidir; izler, görüntüler, sesler, kokular; her şeye dikkat etmeniz gerekir.

En iyi ışık her zaman sabahın ilk saatlerindeki Altın Saattir ve Afrika’nın sert ışığı altında, bu ilk birkaç saatte çekim yapmaya gerçekten hazır olmanız gerekir. Sabah çıkıp hiçbir iz veya işaret görmeyince bir karar vermeniz gerekir. Durup muhteşem bir ışıkta filleri fotoğraflamaya çalışabilir veya en iyi ışığı tamamıyla kaçırabileceğinizi bilerek inat edebilirsiniz. Bu, vermeniz gereken büyük bir karardır.

Çekim yapmadan önce, ne çekmek istediğinizi bilin

Genellikle tam manuel pozlama modunda çekim yapıyorum. Gözünüzü daha vizöre bile götürmeden yakalamak istediğiniz görüntüyü bilmeniz çok önemli. Böylece sadece öylesine çekim yapmaz, fotoğrafı çekince ne elde etmek istediğinizi bildiğiniz için daha az fotoğraf çekersiniz.

İstediğim görüntüyü makinede, son fotoğrafa mümkün olduğunca yakın şekilde oluşturabilmek için, Sony α9 ve α7R III makinelerimdeki elektronik vizörden faydalanıyorum. Ama genellikle muhteşem görünen bir gökyüzü elde etmek için pozlamayı düşürebileceğimi bilerek vurgulara öncelik veriyorum ve ham fotoğrafı düzenlerken gölgeleri bastırıyorum. Her iki Alpha fotoğraf makinemde de bunu yapabilmemi sağlayacak dinamik aralığı sunan sensörler var.

Lenslerle ilgili bir başka tavsiyemi genellikle "azı karar, çoğu zarar" sözüyle ifade ederim. Birçok kişi lenslerle dolu çantalar taşır ki bu da hangisini kullanacaklarına karar vermelerini zorlaştırır. Ben, geniş çekimler için 70-200mm f/2.8 GM lens ve telefoto için 400mm f/2.8 lens taşıyorum. Diğer makinemde de 24-105mm lens oluyor. Ayrıca kavurucu sıcaklarda isteyeceğiniz son şey, ihtiyacınız olmayan lensler ve ekipmanlar taşımaktır; bu yüzden serbestçe hareket edebilmek için hemen hemen her zaman elde çekim yaparım.

Kompozisyon

Yaptığım ilk şeylerden biri, büyük kediyle göz hizasına gelmek veya daha aşağıda olmak için çömelmek olur; bu da hikayelerini anlatmam için güzel bir perspektif sağlar. Kompozisyona gelince, bence klasik kurallar işe yarıyor. Üç çizgi kuralını göstermek için elektronik vizörümü kullanıyorum ve bakanın dikkatini nesneye çeken, güzel, çapraz yönlendirme çizgilerini de arıyorum. Bence fotoğrafta derinlik oluşturmak, bir ön plan, nesne ve bir arka plan olması çok önemli; bu sayede nesne, ortamının bağlamına yerleştirilebiliyor ve dikkat çekebiliyor.

Ama bir kompozisyon kuralını çiğnemeniz gerektiğini hissederseniz kararınıza güvenin ve öyle yapın; her şey o kadar çabuk değişebilir ki bir şansınız daha olmayabilir.